Doms' Woestijn Schijven

Toen "Desert Island Discs" voor het eerst werd uitgezonden, in 1942, maakte het deel uit van de bredere inspanning van de BBC om het leven tijdens oorlogstijd iets draaglijker te maken-een manier om ervoor te zorgen dat niet elke wakkere seconde van het leven verloren ging aan zorgen.

Ashes to Ashes van David Bowie. Ik was 10 jaar oud toen dit werd uitgebracht, het belang van Bowie voor mijn generatie kan niet genoeg worden benadrukt, en het werd geleverd met een erg coole New Romantic-video. Ik vond het toen geweldig en ik vind het nu nog steeds geweldig. Terugkijkend is het nu pas duidelijk dat de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig voor muziek een gouden tijdperk was, en dat was de vormende tijd voor mij en mijn vrienden.

This Must Be The Place van Talking Heads. "Home is where I want to be" zegt de tekst, en ik kan me erin vinden, ik ben graag thuis, aan het schilderen, lezen, parfum opsnuiven, nadenken. Ik ben het soort persoon dat houdt van mijn eigen gezelschap en wat je je interne wereld of het rijk van je verbeelding of creativiteit zou kunnen noemen.

The Passenger van Siouxsie And The Banshees. Dit is een 'Chanel'-liedje voor mij. We speelden het keer op keer toen we werkten aan de Les Exclusifs lijn van Chanel parfums, en toevallig gebruikte Karl Lagerfeld het twee jaar later als achtergrondmuziek voor zijn Spring 2007 collectie, dus ik associeer het met gelukkige herinneringen aan die periode in mijn leven.

Do You Really Want To Hurt Me van Culture Club. Ik maakte dit voor het eerst mee toen ik naar Top Of The Pops keek en Boy George een sensatie creëerde door gewoon zichzelf te zijn. In die tijd noemden ze het "gender-bender", hoewel we het nu "gender fluid" of "non binary" zouden noemen, maar hoe dan ook, dit was cruciaal materiaal om de sociale houding ten opzichte van LGBTQ-mensen te veranderen en ik kan niet geloven hoe ver we in mijn leven zijn gekomen.

I Love The Sound Of Breaking Glass van Nick Lowe. Ik ben een fan van de New Wave muziek die ontstond na de schok van punk eind jaren zeventig, en dit is een geweldig voorbeeld. Het is ook vrolijk en aanstekelijk en doet me dansen.

Lose Yourself To Dance van Daft Punk. Dit nummer doet me denken aan launching Shay & Blue, omdat het rond die tijd uitkwam, maar het ritme doet ook denken aan de clubs waar ik vroeger naartoe ging toen ik 18 was, zoals Heaven, Industria, Kinky Gerlinky.

Another Star van Stevie Wonder. Ik ben dol op Stevie Wonder en dit is een van de beste R&B-soultracks ooit.

Big Mouth Strikes Again van The Smiths. Mijn eerste kus toen ik een tiener was, was op dit nummer, wat toepasselijk is omdat de jongen die ik kuste kapitein van cricket was en een beetje overmoedig en brutaal.

Het is een moeilijke keuze, want mijn guilty pleasures in het leven zijn schilderen en yoga, maar ik denk dat ik wel handig kan worden en een yogamat kan weven van boommatten, dus in dat geval zou mijn luxe wat kunstbenodigdheden zijn zodat ik kan schilderen, ik weet zeker dat het eiland inspirerend materiaal zou zijn.