Geur - een viering van de menselijke ervaring

Geur - een viering van de menselijke ervaring

 Mijn jonge geest amuseert me met wat hij vasthoudt. Ik kan me met gemak de geur van mijn moeder herinneren en me laten meevoeren naar de herinnering dat ik elke ochtend afscheid van haar nam toen ik naar school vertrok. Ik kan nog steeds het parfum van mijn beste vriendin ruiken en daar zit ik dan: naast haar in het derde uur wiskunde. De geur van mijn broer dampt en vult de badkamer die we ooit deelden en die nu leeg is, nu onze jeugdige ledematen gescheiden zijn door de afstand die het moderne leven graag 'volwassenheid' noemt - ik mis mijn broer, Dan. Het is met liefde dat mijn geest deze herinneringen oproept als mijn zintuigen deze geuren tegenkomen op de jassen van wazige gezichten die voorbij lopen. De universaliteit van geur; een essentie van liefde en zorg, gevat in een vloeistof die we graag bottelen en verkopen.

 Geur is voor mij een zintuiglijk plakboek van herinneringen; een levenslijn van verloren en gevonden liefdes. Emoties die de vrouw die hier vandaag staat zo diep hebben geplaveid en beïnvloed. Ik heb ontzag voor de oercapaciteiten van geur, want bij de geur van bloemen word ik teruggetrokken naar de armen van mijn moeder. Ik word teruggevoerd naar de dagen van een overweldigend kwetsbare harnasstaat waarin ik mijn vermoeide schooltrui overgoot met een geur die me op onzekere dagen influisterde 'je bent veilig'. Dit is voor mij de definitie van geur; een verbindende emotionele ervaring die herinneringen koestert, verbondenheid voedt en je eraan herinnert dat ook jij oké bent, dat ook jij veilig bent.

Misschien is dat het wel. We zijn geschapen om lief te hebben, te verliezen en te creëren. Onze ervaring wordt verrijkt door de geuren die ons aarden. Ik denk graag dat geur speelt met het idee van aanwezigheid. Om in mijn meest geaarde zelf te komen, smeer ik mezelf ongegeneerd in met lavendel dit en lavendel dat. Mijn vrienden lachen en rollen met hun ogen, maar met de kracht van een geurende rollerball valt niet te spotten. Het zorgt ervoor dat ik blijf geloven in een vreemd soort van moderne goddelijkheid. Onze zintuigen zijn zo gemaakt dat ze verleid, gestimuleerd en gevoed moeten worden. Geur ligt aan de basis van herinneringen, momenten en ervaringen. Van iemand houden is hun geur kennen - hun vriendelijkheid en aanraking nog dagenlang op je huid ruiken. Reizen naar een nieuwe bestemming is de geur van een nieuwe cultuur opsnuiven. Op deze manier ligt geur aan de basis van onze grootste emotionele inspanningen; een medium waarmee we de hoogtepunten en hartverscheurende dieptepunten van de menselijke ervaring aanboren en vieren. Hoe mooi is het om te erkennen dat onze individuele verhalen doorspekt zijn met het gemeenschappelijke nostalgische verhaal van geur.

Geur herinnert ons aan onze moed wanneer we ons elke dag (in welke vorm dan ook) vertonen. Of dat nu in de jeugdige uren van de ochtend is, wanneer een subtiele zoetheid zich vastklampt, of de vertrouwde geur van een nieuwgevonden liefde die verstrikt zit in de krullen van je haar. Of is het op de dagen dat je hart naar een thuis verlangt, terwijl de geur van een verloren liefde vreemd aanvoelt op de huid van een vreemde - de metro ruikt nu naar liefdesverdriet - een onwelkome emotie op je ochtendtraject. Waarom roept je hart op deze dagen om teruggebracht te worden naar de hoopvolle, naïeve eerste date?

 Op deze manier vertelt geur ons emotionele landschap - het herinnert ons aan de adrenaline van het leven. Met geur zijn we in staat om onze jeugdige, loyale en ongeteste levens in de tijd in te kapselen. Een mozaïek van iedereen die we ooit hebben ontmoet, liefgehad of begeerd is terug te vinden in de bitterzoete aard van geur. Geur voedt de vergeten speelse, onschuldige, sensuele ruimte tussen twee vreemden, vrienden en geliefden. Een ruimte die zelfs de donkerste winternachten en het luisteren naar Adele niet helemaal kunnen verbergen. Geloof me, ik heb het geprobeerd. De nostalgie komt binnen als het getij en ik verwelkom het elke keer weer. Een herinnering aan gedeelde gesprekken, nachten opblijven, romans die elkaar worden ingefluisterd wanneer de race van het leven slechts een onbereikbare, cyclische achtervolging lijkt. Hier brengt de geur ons naar huis. Naar huis, naar het comfort van vertrouwdheid, gemeenschap, passie en liefde. Het is een kracht die je overspoelt met nieuwsgierigheid: "Wat drijft je?", "Wat beweegt je?", "Wat bezielt je?". Geur - een diep vernederende herinnering dat het onze oer-natuur van spel, lust en liefde is die onze kostbaarste ontmoetingen creëert. Met het verstrijken van de jaren wordt onze relatie met geur volwassener en slingert van troost, naar liefdesverdriet en naar huis.

Door Sarah Dooley